Ex-Gedetineerde

Toen de pastor gepreekt had over de gelijkenis over de balk en de splinter, realiseerde ik me ineens dat ik een enorme balk in mijn oog had. Deze balk was mijn blinde vlek. Telkens als er op de afdeling wat gaande was met andere gedetineerden was ik daar ook mee bezig. Ik ging me dan verdiepen in wie die ander was.

Ik gaf een vriendin buiten allerlei zoekopdrachten om meer te weten te komen over die mensen. Kennis is macht. Dagenlang was ik hiermee bezig. Maar ik werd er vaak alleen maar gefrustreerder van. Soms zorgden mijn ‘ontdekkingen’ dat anderen in elkaar werden geslagen. Een man heeft zelfs een keer een mislukte zelfmoord poging ondernomen omdat hij geen perspectief meer zag, zoveel werd hij getreiterd en gekleineerd.

Ondertussen verstreek mijn tijd. Steeds meer mannen verlieten de bajes terwijl ik maar bleef zitten. Mijn tijd verdoend met bezig zijn met anderen. Zonder dat ik mezelf ook maar een centimeter verder bracht. Sterker nog: ik begon me steeds depressiever te voelen. Na de preek over de balk en splinter (Matt.7:4) ben ik prompt gestopt me bezig te houden met anderen. Inmiddels ben ik gestart met Nederlands leren schrijven, zodat ik mijn vriendin en familie zelf kaartjes kan gaan schrijven. En ik ben gesprekken gaan voeren met de psycholoog met wie ik nu aan trauma-verwerking doe: EMDR. Heftig traject waar ik doorheen moet en wil. Om zelf verder te komen. En ik ben zoveel mogelijk gaan werken op de houtbewerking.

In de hoop ook in de toekomst balken te leren onderscheiden van splinters.

Auteur onbekend

Uit het jubileumboek 'Binnenste Buiten'