Haken en breien in PI Nieuwersluis
In mijn kerkelijke gemeente was vroeger een groepje oudere vrouwen die elke week bij elkaar kwamen om te breien of te haken voor mensen in Zuid-Afrika. Dat groepje stopte vanwege ouderdom van de vrouwen, overlijden of omdat men niet meer in staat was om te komen. Ik weet nog dat de impact van het stoppen groot was,
vooral onder de ouderen.
Nu heb ik al enige tijd twee groepen vrouwen die leren haken en breien op de zondagmiddagen dat ik werk in PI Nieuwersluis.
Dit is ontstaan in mijn Bijbelgroep op dinsdagmiddag. In de groep zit een vrouw die heel veel knuffels haakt. Zij doet dat voor kinderen van een AZC en het is haar invulling van arbeid. Andere vrouwen keken hier afwisselend met bewondering of jaloezie naar. Zo is bij mij de gedachte ontstaan om groepjes ‘leren haken en breien’ op te zetten op de zondagen dat ik de kerkdiensten doe.
‘Ben jij er zondag?’. Als mijn antwoord ‘nee’ is dan is men teleurgesteld. Ik begrijp de teleurstelling want er heerst een huiselijke sfeer waarin, naast het leren haken en breien, ook gesprekken ontstaan. Het is net als een wandeling maken. Je hoeft elkaar niet aan te kijken en juist daardoor komt het gesprek los.
Deze haak- en breigroepen in de gevangenis verdwijnen niet vanwege ouderdom, maar vanwege het feit dat vrouwen vrijgelaten worden of overgeplaatst. Er komen weer nieuwe vrouwen bij en ondanks dat de samenstelling van de groepen wisselt blijft toch de huiselijke sfeer. Zonder dat ik het vooraf had kunnen bedenken blijkt het haken en breien een bijzondere ‘vrijplaats’ die ik als dominee heb kunnen creëren. Ik vind het mooi deze taak als dominee te kunnen doen en daarmee kleine lichtmomentjes te kunnen geven aan vrouwen in detentie. Misschien is het haken en breien niet direct een taak die je bij een dominee voor ogen hebt, maar lichtmomentjes creëren past daar weer wel uitstekend bij en dat maakt het werk bijzonder waardevol.
Justitiedominee Hendrine
PI Krimpen en PI Nieuwersluis