Vader leest voor

“Het is zaterdagmorgen 9:00u. in PI Heerhugowaard en vandaag is er weer voorlezen. Een project waarin vaders en opa’s voor hun kinderen en kleinkinderen een verhaal van een voorleesboek mogen voorlezen. Vandaag is de lijst goed gevuld en komen er 8 voorlezers voor de camera. De twee opname-vrijwilligers zijn inmiddels binnen en zetten de laptop klaar. We nemen op in de bibliotheek, wat het geheel nog veel meer het idee geeft dat de opname niet in een gevangenis wordt gedaan.

Zelf ben ik als dominee meer bezig met wachtkamer pastoraat, want de vaders die even moeten wachten stappen bij mij binnen voor een kopje koffie en thee. Mooi om te zien hoe er allerlei vaders even binnendruppelen. Sommigen ken ik van de kerkdiensten, en anderen van hun contacten met andere denominaties. Vandaag even geen gedetineerde zijn, maar papa of opa.

Een voor een komen de vaders binnen. De twee vrijwilligers stellen hen gerust en vragen even naar het gezin, naar het kind of kinderen waarvoor wordt voorgelezen en dan zie je wat veranderen. De gedetineerde X van afdeling Y verandert in een vader of opa. Een ontspannen lach als hij vol trots over degene vertelt voor wie hij gaat voorlezen. De ene voorlezer neemt de kijker helemaal mee in het verhaal en doet er zelfs nog een toneelstukje bij, terwijl de ander meer op zakelijke toon voorleest en weer afsluit. Het maakt niet uit, voor de kinderen is het papa of opa die ze op hun mobiele telefoon te zien krijgen en hij vertelt een verhaal alsof hij naast hen bij het bed zit. Het leesboek gaat dicht, de opname stopt en de voorlezer komt langzaam maar zeker weer in de realiteit van alle dag. De twee vrijwilligers vertellen nog even hoe ze genoten hebben van het voorlezen en hoe goed ze het hebben gedaan en dan gaat hij weer weg. Nog een klein beetje in een droomwereld, alsof de muren even niet bestonden. Dat is wat voorlezen kan betekenen, dat is waardoor een gedetineerde X gewoon weer even lekker vader of opa kan zijn.

Het is zaterdagmorgen 11:30u. de vrijwilligers ruimen de materialen op. De links naar het verhaal worden naar de familieleden gestuurd en we praten nog wat na. Dan gaan we allemaal weer onze weg. Door alle deuren, langs alle knoppen waar we op moeten aanbellen terug naar buiten. Daar waar voorlezen wellicht zo vanzelfsprekend is, daar waar we zonder beperking vader of moeder, opa of oma kunnen zijn.“

Justitiedominee Arjen