Vrede op aarde

De weken voor kerst staan altijd in het teken stond van de voorbereidingen voor het vieren van kerst in de vrouwen- en mannengevangenis: contact met vrijwilligers die bij de diensten aanwezig zijn, langs meer dan 75 cellen met een persoonlijke kerstwens en wat lekkers voor de mensen die niet naar de diensten mogen

vanwege veiligheid en natuurlijk de inhoudelijke voorbereidingen voor de kerstdiensten in samenwerking met mijn katholieke collega's. Altijd weer bijzonder.

Maar extra bijzonder was deze keer het herstelgesprek tussen dader en slachtoffer dat hier in de week voor kerst tussendoor kwam. Voor mij was dit de eerste keer dat ik de daadwerkelijke confrontatie tussen dader en slachtoffer ook echt meemaakte. Het was heel heftig, maar ik vond het ook heel bijzonder en ontzettend moedig van zowel het slachtoffer als de dader om dit aan te gaan. De spanning was om te snijden, maar ondanks de emoties was er respect en werd er naar elkaar geluisterd.

Des te indrukwekkender was het dat het slachtoffer, ge?nspireerd door haar geloof vergeving aan de dader kon schenken en  andersom dat de dader vertelde dat hij tijdens zijn detentie bij de kerkdiensten bijna elke week een kaarsje had aangestoken voor het slachtoffer. Bijzonder, want ik weet niet of ik dat had gekund als ik in de schoenen van het slachtoffer had gestaan.

Dit gesprek maakt de pijn en het kwaad dat het slachtoffer is aangedaan niet minder erg, maar het helpt wel voor allebei om hun weg naar de toekomst te vervolgen met vrede in hun hart in plaats van wrok. Met kerst zongen we
'Vrede op aarde'. Deze mensen hebben laten zien hoe vrede op aarde ondanks pijn en levensgrote tegenstellingen toch een stukje dichterbij kan komen.

Ik wens iedereen vrede toe in 2024 en de moed om te zoeken hoe je daar zelf ook jouw steentje aan bij kan dragen.

Foto: gemaakt op de binnenplaats voor de ingang van de vrouwengevangenis Ter Peel

Justitiedominee Saskia