Ademen

 Er staat een hoge  muur tussen jou en de buitenwereld.

Elke week komt er bezoek. Dat is alsof je adem haalt door een rietje.

Even die blik van iemand die om je geeft.

“Hoe voel je je? Waar ben je mee bezig? Je ziet er redelijk uit?” Dat soort dingen.

Het voelt ongemakkelijk, maar het is genoeg. Bezoek is de mentale zuurstof voor een gedetineerde. Je voelt je opgelucht, je leeft op en je krijgt kracht. Even is die hoge muur er niet meer.

In Bonaire zijn er nogal wat gedetineerden die nooit bezoek krijgt. Nooit. Want de familie of vrienden wonen 9000 kilometer verderop, in Nederland. Bij de ander woont de familie bijvoorbeeld in Venezuela. De prijs van een ticket staat gelijk aan vier maandsalarissen.

Gelukkig zijn er hier vrijwilligers, vaak met een kerkelijke achtergrond, die beseffen dat niemand zonder zuurstof leven kan. Zij zijn de rietjes. Al is het beperkt, zij geven menig gedetineerden hier de zuurstof die elke mens nodig heeft: aandacht, interesse, moed…

R.K. justitiepastor Marc