Een Magische Kerst in een Jeugdgevangenis
Op 1ste Kerstdag stonden er twee Kerstvieringen in het Stiltecentrum gepland. Nooit gedacht dat het zo mooi zou worden. Het had iets magisch dit jaar.
Lang van te voren had ik een Gospelkoor weten te strikken: twee leden ervan zouden komen. Op het laatst werden het er vier, inclusief een rapper. Dan afwachten wie er gaat komen. Volgens traditie kwamen van sommige groepen bijna alle jongeren, los van religieuze achtergrond. Precies hoe het met Kerst bedoeld is: even fijn samenzijn. Even een uur samenzijn, alsof je vrij bent, jezelf kunnen zijn en het leven vieren.
Het Gospelkoor opende de viering met hemelse stemmen, een welkomswoord, en toen de Rapper, die midden in de open ruimte van de dubbele kring rapte over zijn struggles en de hoop en het doorzetten in het leven. Daarna een kaarsje aansteken, ook voor jezelf; het geboorteverhaal van Jezus, met zijn ouders onderweg, in een vreemde streek in de marge, geen plek, geen plaats, geboren in een stal. Niemand had gedacht dat zijn leven zo zou beginnen, net als onze jongeren. En toch kan het daarna altijd nog goed komen, een goed mooi en bijzonder leven in het verschiet. Je bent niet voor niets op deze aarde. Bijna aan het eind wensen we elkaar de vrede, er komt beweging, en uiteindelijk drukt iedereen elkaar enthousiast en gemeend de hand. Je merkt dat de sfeer iets bijzonders begint te krijgen. We sluiten af met een opwekkend lied, klappen samen, en genieten daarna van muziek, taart en warme chocomel met slagroom. Er wordt met elkaar gesproken, gelachen, gerapt, net als in vele huiskamers buiten, deze Kerst. Iedereen is op z’n gemak. Er is een soort tijdloosheid: we lopen dan ook uit; de tweede groep dient zich al aan, en komen even later terug. De tweede groep op hun beurt liep zelfs een uur uit. Met hen gaat het minstens zo goed als de eerste groep. Er wordt over het leven verhaald, gedeeld, gelachen, in een vredige ontspannen sfeer. Iedereen is op een goede manier zichzelf. Er is oprechte interesse en aandacht voor elkaar. Alsof de hemel even een paar uurtjes is neergedaald. Sommige jongeren willen echt niet dat het stopt. Dit is werkelijk een onvergetelijk moment in deze setting.
Dan om kwart voor drie ronden we toch echt af. De vrijwilligers en het koor moeten nu echt naar huis of naar andere afspraken. Eigenlijk kon het nog eindeloos zo doorgaan. Je even helemaal mens voelen in goed samenzijn, echt huiskamergevoel, het leven vieren, en in werkelijke vrede samenzijn.
De zangers vroegen of ze snel terug mochten komen: Ja, graag, zei ik. Ze doen al jaren regelmatig gevangenissen aan, maar dit hier, in deze sfeer met de jongeren had iets bijzonders, wonderlijks. Het raakte hen; ze waren er vol van. Ze gingen erover vertellen aan het kerstdiner.
R.k. Justitiepastor Robbert