Exodus

Vorige zomer kwam er vanuit een van de patiënten in de Oostvaarderkliniek het verzoek om een Bijbelgroep te starten. Er bleken meer enthousiastelingen te zijn en na wat rondvragen en afstemmen kwamen we tot een groep die iedere woensdagmiddag bijeenkomt om samen te lezen en na te denken over de gelezen tekst. De samenstelling van de groep is redelijk vast. Er is een echt vaste kern en de afgelopen tijd zijn er nieuwe vaste belangstellenden bij gekomen. De aanstichter van het geheel is trouwens nooit geweest.

We zijn gestart met het verhaal van Jozef die door zijn broers wordt achtergelaten in de woestijn. Een herkenbaar beeld. Niet gekend en gezien worden, in de steek gelaten worden, gevangen zitten, eenzaam zijn. Maar ook hoopgevend. Je kunt uit je ellende komen en God laat je niet in de steek.

Na Jozef zijn we vol goede moed begonnen aan het boek Exodus. Het verhaal is bij de meesten van ons wel bekend, maar eerlijk gezegd lezen we het verhaal meestal niet van kaft tot kaft en kennen we enkel de bekende stukken als Mozes in het riet, de plagen in Egypte, de zee die droogvalt, de tien geboden. En niet te vergeten de brandende braambos: God die er is voor jou. Onuitsprekelijk, met die mooie naam ‘Ik zal er zijn’, ‘Ik ben er altijd’. Die verhalen spreken het meest tot de verbeelding, geven herkenning in ons eigen zoeken in ons leven. Het niet weten, het niet aandurven, maar ook vertrouwen hebben en gaan. Met God aan je zijde.

Maar alle verhalen, bijvoorbeeld over de tempel, ofwel de heilige tent en hoe hij gebouwd moet worden, slaan we meestal over. Herhaling op herhaling over blauwe, rode en paarse stoffen, afmetingen van houten palen, de heilige kist, gouden ringen om dingen op te hangen en ga zo maar door. Er kwam voor mijn gevoel soms geen einde aan. Maar ondanks alles bleven onze deelnemers trouw komen, lazen ze dapper door en bleven ze over de tekst nadenken en praten. Ik heb dan ook grote bewondering voor hen. Ze sloegen nooit over, tenzij met een goede reden.

Binnenkort sluiten we dit stuk af met het samen kijken van de film. Met wat lekkers erbij. Dat heeft iedereen wel verdiend. En uit dankbaarheid voor al deze mooie en leerzame bijeenkomsten.

Exodus, uittocht: met Mozes en elkaar even uit de dagelijkse sleur van behandeling, dagprogramma’s en op je woorden letten. Gewoon jezelf mogen zijn. Zonder oordeel.

We gaan vol goede moed op zoek naar nieuwe teksten onderweg als we allemaal zijn in ons leven.

R.k. Justitiepastor Trudy  Oostvaarderskliniek Almere.