Gebaat bij rust
Mees is net binnengekomen in de PI. De gv’er van de PI waar hij vandaan komt, heeft me een mail gestuurd met de vraag of ik hem wil bezoeken. Mijn eerste bezoek aan hem, enkele dagen later, vindt plaats in de iso. Hij heeft brandgesticht in zijn cel.
Hij vertelt me dat hij in korte tijd meerdere keren is overgeplaatst en hoeveel moeite het hem kost om weer te wennen aan een nieuwe plek. Op zijn vorige plek, een Penitentiair Psychiatrisch Centrum, ging het goed en begon hij zich wat rustiger te voelen.
Enkele weken en een tweede iso-plaatsing later, wordt Mees weer overgeplaatst.
En nog weer een korte tijd later volgt opnieuw een overplaatsing.
Dit keer weer naar een PPC.
Niek zit al enkele jaren in dezelfde PI. Hij is een rustige man die zijn eigen weg gaat en veel alleen is. Bij problemen op de afdeling trekt hij zich bij voorkeur terug in zijn eigen cel.
Meerdere keren heeft hij een man op zijn afdeling geholpen met levensmiddelen.
Als hij dat een volgende keer weigert en de man aanspreekt op zijn eigen verantwoordelijkheid, wordt hij door diezelfde man bedreigd. De bedreiging is niet door personeelsleden gezien of gehoord en de bedreiger ontkent, maar voor zijn eigen veiligheid wordt Niek in de iso geplaatst. Voor hem voelt het als de omgekeerde wereld. Hij heeft toch niets gedaan?
Omdat er nergens plaats is, wordt hij na een paar weken overgeplaatst naar een andere PI, een stuk verder van zijn ouders, grootouders en van zijn zoon vandaan. Hij zal daar een verzoek tot overplaatsing doen naar een PI dichter bij zijn familie, vertelt hij me op de ochtend dat hij overgeplaatst wordt.
Zo wordt er vaker heen en weer geschoven met gedetineerden.
Relaties, ook goede en ondersteunende relaties, met personeelsleden en met andere gedetineerden, worden afgebroken. Zij moeten opnieuw hun plek vinden en nieuwe relaties opbouwen in een nieuwe omgeving. Ook voor familieleden kan het aanpassen zijn.
Ook zij bouwen bij de bezoeken soms contacten op met lotgenoten of moeten opeens een stuk verder reizen.
Net als de meeste mensen zijn de meeste gedetineerden gebaat bij stabiliteit en rust.
Rust om na te denken, om zichzelf en hun situatie onder ogen te zien, om het contact met geliefden (goed) te kunnen behouden, om zich voor te kunnen bereiden op hun proces, om een traject te volgen om lichamelijk of geestelijk beter in evenwicht te komen, om cursussen te volgen of een opleiding te doen met het oog op de toekomst buiten de PI…
Die rust kan binnen justitie jammer genoeg niet altijd gegarandeerd worden.
R-.k. Justitiepastor Ellie
PI Zutphen
Overigens kunnen gedetineerden niet zomaar, zonder geldige reden overgeplaatst worden.
Mees en Niek zijn niet hun werkelijke namen