Gemeenschapsgeest
In de basisgemeenschappen in Brazilië heb ik geleerd om mensen ‘een beurt en een stem’ te geven (dar vez e voz). Daarom betrek ik zoveel mogelijk gedetineerden bij mijn kerkdiensten. Een kaars aansteken, ook zonder er iets bij te zeggen, is al een vorm van deelname.
Er zijn heel bescheiden en verlegen mannen bij. Sommigen vraag ik op de man af iets of daag ik tijdens de preekgesprekken uit om iets te zeggen. Anderen zitten vol pinkstervuur en hoeven nauwelijks aangespoord te worden.
In de gespreksgroep, die ik samen met de humanist begeleid, geef ik aan dat ik het mooi vind als iemand zijn (bekerings)verhaal deelt in de kerkdiensten. In de gespreksgroep, en ook bij de gebedsdiensten, is er een veilige sfeer, waar aandacht is voor elkaar.
Dat signaal pikt Mark op. Ik bezoek hem op cel. Hij is op dat moment toegewijd bezig met bijbelstudie. Mark heeft er over nagedacht, hij zou zijn verhaal wel willen houden. Hij is er zenuwachtig over, maar wil toch. Hij zegt zeker een kwartier nodig te hebben om zijn complete verhaal te vertellen. De gepleegde misdaden en hoe het Licht en de Liefde in zijn leven zijn gekomen.
Hoe ga ik dit aanpakken? Ik wil Mark een beurt en een stem geven. Ik wil dit doen binnen het bestaande stramien van mijn gebedsdiensten. Bij de eerstvolgende kerkdiensten waarin ik voorga gaan de schriftlezingen over getuigen. De getuigenis van Mark past hier mooi in, zoals ook de muzikale bijdragen van de gevangenisband, met deze keer het door gedetineerde S. gecomponeerde lied ‘Man of the World’. Zelf blijf ik het spannend vinden, een charismatische, pentecostale bijdrage binnen een katholieke basisgemeenschaps liturgie.
Het is zo ver. Alles is klaargezet voor de twee kerkdiensten in de imam-ruimte. Sinds enige weken is Mark koster en helpt bij het klaarzetten en de laatste voorbereidingen. Vanwege de voorziene lengte van de getuigenis kort ik beide lange schriftlezingen in. Na de evangelielezing nodig ik Mark uit om naar voren te komen. Begeesterd spreekt hij de mannen toe. Geboeid blijven zij – met respect voor Marks durf – meer dan een kwartier lang luisteren. Kwetsbaar vertelt Mark wat hij allemaal gedaan heeft en hoe uiteindelijk Jezus in zijn leven kwam. Met kracht en overtuiging rollen en waaien de woorden door de ruimte: “Hij leeft!!” Bij zulke markante kerkdiensten is de heilige gemeenschapsgeest voelbaar volop aanwezig.
Pastor Paul