"God is mijn deken"

"God is mijn deken"
dat zei Mina (niet haar echte naam) toen ik haar opzocht in een huis van Exodus.

Een paar weken eerder had ze gehoord dat ze vrijgesproken was na meer dan drie jaar vast te hebben gezeten. Dat komt bijna nooit voor. En toen stond ze letterlijk op straat met niets anders dan de kleren die ze aan had, dertig euro en een kapotte mobiel.

De PI was zo goed om haar nog een paar dagen langer binnen te houden, maar toen moest ze toch echt weg: onschuldig is onschuldig! Naar het station dan maar had ze gezegd, daar ga ik slapen. En tegen God zei ze: "U bent mijn deken, zorgt U maar dat ik het warm houd vannacht." Ze vertrouwde op haar vader in de hemel, maar nu werd haar vertrouwen wel heel erg op de proef gesteld, vertelde ze mij.

Maar het was nog niet te laat. Net toen ze het terrein afreed met de dienst vervoer en ondersteuning van de gevangenis, kon ik haar bellen met goed nieuws: er is toch een plek voor je, je kan naar Exodus!

Bijzonder hoe het op het allerlaatste moment toch goed kwam dankzij de inzet en samenwerking van de mensen van Exodus, de GV en de PI.

Op de foto onze handen met de armbandjes die ze had gemaakt als blijk van dankbaarheid en de teksten waar ze zichzelf moed mee insprak tijdens haar detentie en nog, want haar 'avontuur' is nog niet voorbij!

Justitiedominee Saskia