Hendriks psalm
Hier heeft zijn vader hem zovaak op gewezen, dat God hem zal redden. Maar hij moest er niets van hebben, kon het niet horen. En nu zegt hij, weet hij, het is Jezus. Vraag me niet hoe het zit, maar zo is het, het is Jezus, hij voor ons en is voor mij gestorven.
Hendrik heeft meegedaan met het psalmenproject. Hij had een hele goede band met de pastor waar hij toen verbleef. Dit wilde hij wel voor hem doen. En het ging heel snel, veel moeite kostte het niet. De pastor was heel enthousiast en Hendrik was blij dat hij dit voor hem had kunnen doen.
Maar het was niet helemaal zijn tekst, vertelde hij me. Hij had zich ingeleefd in de pastor, in de opdracht en was toen aan de slag gegaan. ‘Die psalm heb ik geschreven voor de pastor, hij vroeg het me en schreef het zo op, snel en makkelijk.’
Dat was dit voorjaar. We zijn ruim een half jaar en de nodige gesprekken verder. Het psalmenboek heb ik hem vorgie week gegeven. En nu liepen we stil van zijn afdeling naar mijn werkkamer. En daar kwamen de emoties. Eerst nog wat ingehouden, over zijn gevoelens op dat moment, en vervolgens kwamen tranen. ‘Nu is het mijn psalm geworden,’ zei hij, ‘ik lees het nu als gaat het over mijzelf, over mijn leven, ongelooflijk, God zij dank! Ik voel het ook, van binnen ben ik bevrijd, en anderen merken het ook aan mij, het is allemaal heel anders.’ En dan denkt hij aan zijn vader, die hij al een jaar niet gezien of gesproken heeft. Hij vermoedt dat zijn vader ook blij zal zijn, en dankbaar. ‘Natuurlijk ben ik nog steeds hier in de gevangenis, omgeven door mensen uit mijn oude wereld. Ik ben voorzichtig, maar God is iets nieuws begonnen, en het was zonder dat ik het merkte al begonnen, maar nu zie ik het pas. Wow, wat een verschil tussen duisternis en licht. Ik was dood en zo goed als verloren, maar nu ben ik vrij, ik leef, hier binnnen in de gevangenis, hoe bestaat het hè.’
Het is de tijd van oogsten. Het woord is gezaaid, is gerijpt, tot wasdom gekomen en nu geeft ze de eerste vruchten. In de stilte groeit het, de ontvankelijkheid voor Gods Woord en dankbaarheid voor het geschenk van dit levengevende Woord. Zomaar een van de 150 psalmen uit de gevangenis.
rk-justitiepastor Fons
Een track
In het donker op mijn cel,
kwart voor vijf is weer geweest,
aan het zitten op mijn bed,
met het gedonder in mijn brain.
Niks fatsoenlijks op tv,
ik wil wandelen aan zee,
met de vader aan mijn zij,
als een herder voor zijn vee.
Ik ben onderweg naar morgen,
ik ben altijd on my way,
ook al staar ik naar de tijd,
telkens weer dezelfde day.
Ben het zat om hier te zijn
maar u houdt me op de been,
want dan lees ik in uw woord
dat u overal verscheen.
Waarom is alles donker,
ik weet niet waar ik ben,
al mijn wonden zijn te diep,
hoor mij schreeuwen zonder stem.
Maar dat u er voor mij was,
dat is waarom ik nog leef.
Vul uw blijdschap binnen mij,
stroom het door van top tot teen.
Ver gekomen vergeleken
waar ik was, voel ik mijn lot,
hopeloos was ik gebroken
en verdwaald zonder mijn God.
Maar het allersterkste wapen
is de rust binnen mijn kop,
want ik zal niet langer dwalen
heb gevonden wat ik zocht.
En ik schreeuwde uit naar God
‘het is de leegte om mij heen’,
tijdens avondrecreatie
zoveel mensen om mij heen.
Maar waarom is alles donker,
ik weet niet waar ik ben,
al mijn wonden zijn te diep,
hoor mij schreeuwen zonder stem.