Muziek in de bajes: samen spelen voor de Heer

In het Huis van Bewaring (HvB) in Grave gebeurt iets bijzonders. Op zondag, tijdens de samenkomsten in de gevangeniskerk, komt er een groepje gedetineerden bijeen om muziek te maken voor de kerkgemeenschap van de gevangenis. Het is een komen en gaan van mensen hier,

sommigen blijven maar een week, anderen zitten in afwachting van hun vonnis meerdere maanden, soms wel twee jaar. En door al die wisselingen is het elke keer weer een uitdaging voor de pastores om geschikte en bereidwillige muzikanten te vinden.

 In de PI Grave zijn er gitaren in beheer van de geestelijk verzorgers, gewilde objecten die met zorg door de afdelingen rouleren. Gedetineerden mogen een gitaar lenen met een contract, waardoor ze op hun cel kunnen oefenen. In de kerk staat gelukkig ook een piano, al is die te groot om mee te nemen naar een cel. En dan is het hopen dat er een goede pianist aanwezig is die niet alleen uit zijn hoofd, maar vooral ook vanuit zijn hart kan spelen tijdens de dienst.

 Het is een hele klus om dit alles te organiseren, want de verschillende afdelingen van de PI hebben allemaal hun eigen rooster. Maar iedere week lukt het de pastores om de schwung erin te brengen, zodat doordeweeks geoefend kan worden en er op zondag met volle overgave gezongen kan worden.

 Ikzelf speel niet veel instrumenten, alleen een beetje gitaar. Maar God, in Zijn voorzienigheid, heeft mij een flinke dosis enthousiasme en muzikaal gevoel gegeven. Soms voelt het bijna alsof de jongens mijn instrument zijn. En dan, als iedereen zich laat gaan in de muziek, voel ik mij net een dirigent die onnoemelijk veel aan het genieten is van de klanken die hij hoort. Je ziet hier en daar echt bijzondere talenten opduiken. Sommigen spelen op een niveau dat bijna professioneel is, met een waanzinnige sound. Maar het mooist is het toch wanneer iemand die vooral thuis of op zijn cel speelt, de moed vindt om voor de groep op zondag op te treden.

 “Let niet op de mensen,” zeg ik dan. “We spelen voor de Heer, hè!”

 En als de muziek begint en de eerste tonen van ‘River’ van Leon Bridges klinken, voel je de magie van het moment. Want soms, en gelukkig meer dan eens, zingt plots de hele ‘kerk’ mee. En voor even vergeet iedereen waar hij is, meegenomen door de muziek en het geloof: “Bring Me to the River, My Lord!!”

 R-.k.justitiepastor Aris