Vertrouwen

Ik zit sinds augustus 2018 vast. Gelukkig zit ik alleen op cel, dat is voor mij heel belangrijk. Je hebt je eigen problemen waaraan je moet werken.

Ik heb hulp van de psychologe en volg EMDR, wat goed, maar zwaar is. Mijn man zit ook vast en gelukkig kunnen we wekelijks bellen, dat zijn de lichtpuntjes van de week.

Ik heb buiten niemand en krijg dan ook geen bezoek, behalve één keer per drie maanden mijn man. Ik haal kracht uit de wekelijkse gespreksgroepen bij onze pastor. Ook zijn er wel een aantal PIW-ers die me, als ik er even doorheen zit, me steunen en tijd voor een gesprek maken. Vrouwen kunnen onderling gemeen zijn. Vriendelijk in je gezicht doen, maar achter je rug om over je kletsen.

Met een aantal vrouwen kan ik het wel goed vinden, maar vertrouwen doe ik bijna niemand. Dat ligt niet aan hen, maar aan mij – er zitten echt leuke en vriendelijke vrouwen bij. Het vastzitten valt me zwaar, maar ik geef niet op en ik weet dat alles weer goed zal komen. Ik zie de toekomst dan ook met vertrouwen tegemoet.

Door Margriet

Uit het jubileumboek 'Binnenste Buiten'