Wensen, geloften en dromen

Daar stonden we dan, Met z’n zessen in de stilteruimte. Voor ons stond een kaarsentafel met daarop onze briefjes met een kaarsje erop. In de afgelopen 4 weken waren we bij elkaar gekomen; de dominee, 4 mannen die bijna vrijkomen en ik als diaconaal pastor. We spraken met elkaar over hoe de christelijke bezinning had bijgedragen aan hun tijd in detentie.

Hoe ze (tijdens detentie) keuzes hebben gemaakt en stappen hebben gezet op weg naar een succesvolle toekomst. Hoe ze steun ervaren aan hun geloof en aan de rituelen die we als Geestelijk Verzorging mogelijk maken. En hoe ze na detentie kunnen omgaan met tegenslagen en hun successen kunnen vieren. Wat ze geleerd hebben tijdens detentie. En ook hoe we als stichting De Sluis (Stichting De Sluis) ook een buddy kunnen zijn voor hen als ze naar buiten gaan. Zodat ze er niet alleen voorstaan.

Halverwege viel één deelnemer uit. Hij ging onverwacht op schorsing. Hij was blij en wij met hem. Nog geen twee weken later kregen we toch een telefoontje, omdat hij tegen een aantal zaken aanliep. Hij wilde het contact met een vrijwilliger graag voortzetten.

Daar stonden we dan. Op de briefjes staan wensen, geloften, dromen. Groot en klein. Over hoe we graag willen dat de toekomst eruit zal zien. Wetend dat een groot deel van onze toekomst in onze eigen handen en keuzes ligt. We bidden om Gods zegen over wat we opgeschreven hebben op deze briefjes. We leggen de uitkomst in de handen van God. Omdat we weten dat we er nooit alleen voor staan.

Justitiedominee Irinda